Kerst"plezier"

Het is zover. De o-zo-gezellige dagen staan voor de deur. Het hele land trekt massaal naar de plaatselijke bouwmarkt, tuincentrum, bevlogen amateuristische kerstbomen-boer óf de mediamarkt. Het verplicht leuk doen met de schoonfamilie.

Lachen - uit beleefdheid - om elkaars grappen terwijl je elkaar maanden niet gezien hebt. Liever zie je elkaar jaren niet, maar het is verplicht. Of is het dit jaar anders dan de voorgaande jaren? Oftewel, is er toch verschil tussen de kerst van vijf jaar geleden en de kerst van nu?

De tijd van het liefdevol samen zijn, spelletjes spelen en elk ander moment tijdens de kerst, heeft plaats gemaakt voor het digitale tijdperk. Waar je eerst met en om elkaar kon lachen, proberen we aankomend jaar te lachen naar onze mobiel of laptopscherm. Dat ene filmpje dat langskomt op je Facebookpagina is namelijk véél interessanter dan je familie die je sinds tijden niet hebt gezien. Laat staan gesproken. Zelfs het versturen van een handgeschreven kaart verdwijnt, het gebeurt ‘gewoon’ niet meer. Tientallen websites zijn ervoor opgezet om een digitaal kaartje te sturen.

Is dat wat we nou echt willen, vraag ik mezelf af? Een onpersoonlijke en vreemde kaart met glitters in je inbox ontvangen. Die ondertussen automatisch bij je spam-mail gezet wordt, waarvan je niet eens wist dat dat bestond. Met als gevolg dat je je eenzaam en verlaten voelt, omdat je denkt géén kerstkaart te hebben ontvangen.

‘Waar je eerst met en om elkaar kon lachen,

zitten we aankomend jaar te lachen naar onze mobiel’.

“Hup zoon, doe die telefoon weg, we zijn aan het eten in een restaurant”, hoorde ik gisteren twee ouders tegen hun kind zeggen terwijl ik 'genoot' van mijn dessert. De schuld bij de kinderen afschuiven, hoe zielig zeg. “Aan ons ligt het niet”, zullen vele ouders zeggen. Aan tafel of in gezelschap zitten met de telefoon, hoort dat bij deze tijd? Of is dit een gevolg van slechte opvoeding? Wat mij betreft het tweede. Ik kies er niet voor om mijn 8-jarige zoon een mobiel te geven. (:

Het einde van de kerstperiode is natuurlijk het allerleukste. Het aftuigen van de kerstboom in je nederige stulpje. Het slopen en kapot maken van de versiering waar je continu mee in gevecht was bij het ‘mooi maken’ van je neppe boom. Want wie wilt er tegenwoordig nog een echte? Door heel je huis liggen de naaldjes verspreid. Terwijl je op je sokken door de woonkamer loopt, steken naaldvormige prikkels in je voeten. Zelf ben ik blij als deze ellende voorbij is.

Fijne kerstdagen, krijg er maar zin in.